zondag 21 juli 2013

Bekentenis


Lieve Jeanine,

Hoe zal ik es beginnen. Zoals je al eerder las ga ik lekker op vakantie en heb ik geen bikini. Of had ik geen bikini. Ik heb ondertussen een bikini. Een hele mooie.
Een nieuwe.

Het is gebeurd. Het was niet eens tijdens mijn PMS week, ik had niet gedronken en was niet boos of ongelukkig. Sterker nog: het was een weloverwogen keuze. Ik wil geen bikini lenen of tweedehands kopen en ik heb er een ‘nodig (over dat laatste valt over te twisten natuurlijk. In Afrika hebben ze ook geen bikini nodig) Ik heb er serieus niet zo’n big deal van gemaakt. Het is ook niet zo dat nu de beer los is. Het blijft gewoon bij het oude, ik heb mijn regel eenmalig iets opgerekt.

Ik was er best oké mee (nog nooit zo blij geweest met een bikini van twee tientjes). Totdat ik jouw reactie zag. Jij was vaderlijk teleurgesteld, jouw man merkte fijntjes op dat het typisch verslavingsgedrag is. Toen bedacht ik me ook dat (die drie) mensen ons volgen omdat we JUIST NIETS kopen. En IK ze ZELF heb uitgenodigd daar getuige van te zijn. En dat ik niet eens de gene ben die zwanger is. Naïef misschien, maar ineens besefte ik me dat ons hele project nu niet meer werkt. Of hoort dit er allemaal bij?

Aan de andere kant, het is wel zeven maanden heel goed gegaan! Wie heeft er ooit zeven maanden expres geen kleren gekocht terwijl het financieel wel kon! Nee, werkt niet? Ach ja, I fucked up.

Vera

p.s. Aan iedereen die dit ook ooit wil doen: bouw een regel in dat je wel ondergoed mag kopen! Echt die jetsers van mij hangen op mijn navel ondertussen.

p.p.s. terwijl ik dit schrijf is mijn bad overstroomt en staat de badkamer blank.
God straft onmiddellijk.

dinsdag 9 juli 2013

The shit hit the fan!



Vera,

Die "vergeten badkleding doos" inderdaad. Wat een vernedering, ik had het al verdrongen maar vreemd genoeg ben ik blij met de herinnering. Ik koester hem nog even als je het niet erg vindt, als reminder dat het altijd erger kan. Want er zijn een paar grote no-no's als je een heel jaar niet mag shoppen. We hebben nog een half jaar te gaan en ik heb de eindbaas van al die regels overtreden. The shit hit the fan, ik ben zwanger!

13 Weken, alles gaat nu ineens in weken. Moeder en kind voelen zich prima, geen vuiltje aan de lucht. Maak je over onze fysieke gesteldheid vooral geen zorgen. Mijn mentale gesteldheid zal daarentegen een tegenovergestelde grafiek weergeven. Ik ga me dik en onknap voelen, van die kwaaltjes die je niet kunt fixen met een bezoekje aan de kapper. Maar ik ga mijn stinkende best doen om mezelf er met stijl doorheen te slaan. Ondertussen dank ik ons tweedehands budget op mijn blote knietjes.

Ironisch genoeg zijn bh's in alle maten het enige dat ik heb overgehouden aan mijn vorige zwangerschap. Alle andere kleding heb ik toen zonder veel pijn doorgegeven aan andere dames. Het idee dat die kleding in mijn kast lag te wachten op een volgende zwangerschap vond ik toen onhebbelijk. Brutaal zelfs! Wie dacht die buikbroek wel niet dat hij was met zijn praatjes over “een tweede". Dat bepaalde ik altijd nog zelf.

Ik heb een plan gemaakt: jouw nieuwe vintage! Eens zien wat mijn lieve medelanders stretchmateriaal in favoriete merken op marktplaats hebben geslingerd. Daarop en op eigen vindingrijkheid binnen mijn bestaande garderobe heb ik al mijn hoop gevestigd. Mocht dat allemaal niet lukken dan heb ik altijd nog de redder in nood, hoop in bange dagen, rots in de immer zo verwoestende branding: De buikband met lollige tekst!

Ik pak even een zure bom met slagroom als afsluiter,
x Jeanine