woensdag 4 december 2013

klerefeest


Nog 1 maand Jeanine!

Minder zelfs. Hoe heb ik dit in godsnaam volgehouden!??
Wat is er gebeurd? Heb ik een ongeluk gehad en heb ik 11 maanden in coma gelegen? In een strafkamp in Siberië gezeten? Aan de drugs gehangen? Nee, niets van dat alles! Gewoon heel nuchter en bij bewustzijn was ik dit jaar. Veel meegemaakt ook. En geen nieuwe kleding gekocht (op die ene bikini na). Oké, tweedehands shoppen mocht en ik heb nog 48 euro over van ons jaarbudget van 400 euro. Eerlijk is eerlijk. Maar dan nog! Ik vind het best goed gelukt dit experiment. Ik heb er echt veel van geleerd. Een opsomming (vergeef me de clichés):

-       Vintage staat me bijna nooit. Alleen de jassen gek genoeg.
-       Ik heb nog nooit zo vaak mijn haar geverfd in een jaar.
-       Ik hou het meest van een spijkerbroek en een leren jack.
-       De kast van mijn vriend kent heel wat pareltjes.
-       Heel veel mensen zien er hetzelfde uit. Juist de mensen die zo hun best doen dat niet te doen.
-       10 kilo afvallen en dan geen maat minder kunnen kopen is niet zo leuk.
-       Ook als ik er niet steeds tiptop uitzie wordt er nog van me gehouden.
-       Op Marktplaats is er echt veel moois te vinden.
-       Ik heb weer miskopen gedaan. Gekke rok, stomme blouse...
-       Ik heb drie zakken kleding onderin mijn last liggen die ik ook dit jaar niet heb aangeraakt (!).
-       Wat leuk is voor een ander is niet perse iets voor mij.
-       In de etalages is NIETS veranderd ten opzichte van vorig jaar! Nog steeds dezelfde rommel.
-       Ik ga voortaan voor tijdlozer.
-       Goede schoenen zijn goud waard.
-       Goed ondergoed platina.
-       Ik heb geen drang om zelf te knutselen met kleding.
-       Ik heb genoeg!
-       De kledingstukken die nu kapot zijn, die vind ik het mooist.
-       Heel veel mensen zien er ook echt goedkoop uit. Colbertjes van Jersey, really?!! Nadenken kost niets!
-       In de winter zie ik eruit als een zwerver. Verschillende handschoenen, sjaals die niet passen bij de jas enz. Toch een investering waard.
-       Leuke sokken kunnen heel veel doen! Als je ze hebt.

Op een nieuwe start! Een vers canvas van modemissers ligt voor me! Ik heb zin om helemaal opnieuw te beginnen. Alles eruit! Voor het zover is: mijn verlanglijst wordt geperfectioneerd, mijn kleding die ik niet draag gaat allemaal netjes in de was en strijk en deze ga ik ritueel verkopen aan de hoogste bieder. Glaasje erbij... Ik ga het vieren! Hopelijk levert het iets op, want van sparen voor het nieuwe jaar is niet veel terechtgekomen. Op 1 januari lig ik waarschijnlijk dus gewoon met een grafkater in bed.

Liefs, en hopelijk tot ziens op mijn klerefeest!

Vera


zondag 17 november 2013

Dankpas


Zullen we gaan aftellen Vera?

Het aftellen is begonnen en het terug blikken ook. Wat hebben we gemist, welke triomfen hebben zijn behaald en welke ontdekkingen gedaan... waar te beginnen?
Bij het meest aanwezige dus voor mij het gemis dan maar. De volgorde is nog niet bepaald maar dat deze ertussen moet is duidelijk: De gunfactor bij een aankoop. Ja, ik mis het kopen van kleding op zichzelf. Alhoewel een tweedehandsje wel de kick geeft van een goede vondst, blijkt dat nu toch te eenzijdig.
Wat ik mis is die gunfactor van een aankoop in een Boutique Beaucoup Sympatique. Zo'n gepassioneerde winkelier die met visie een prachtige verzameling heeft samengesteld speciaal om mijn zinnen te prikkelen en dat ze dat lukt! Ik mis mijn vaste BBS-jes en soms ontdek ik een nieuwe en dan zou ik met liefde dankjewel zeggen met mijn bankpas, dankpas in zo'n geval. (Gelukkig mogen we wel nog andere spulletjes kopen.) Ik heb het niet over grote uitgaven maar zelfs al was dat wel zo, het doet me goed. De gunfactor bij een aankoop kan bij mij wel oplopen tot zo'n vijftig procent: 50/50!!
Dit project voelt zo onderhand als een borrel zonder goed gezelschap. Ik wil weer geprikkeld worden en toegeven... Oh my, dit kan zo in een bouquet-pocket. Maar ik mis het en ik wil het, ik wil het, ik wil het weer!
Ik ben er zeker van dat dit met karma te maken heeft.

Stel, dit project was om besparing te doen. Dan had ik mijn doel bereikt. Iedere maand geld overhouden en nooit meer over die 0-lijn leek eerder onmogelijk, maar dat was niet de doelstelling. Het ging om bewustwording. Nog zo'n woord dat ik nooit meer wil horen. Maar het is gelukt hoor. Want wat ben ik me bewust van mijn kleine maar niet te verwaarlozen rol in de economie. Ik heb mezelf, en dus ook mijn te besteden budget teruggetrokken uit de markt die het zo nodig heeft. Dat ook nog uit een branche waar ik zoveel liefde voor heb en waar mijn eigen salaris notabene ook van afhankelijk is.

Voor mijn eigenwaarde en trots zet ik dit project door tot de volle 12 maanden om zijn maar daarna maak ik het goed met jullie. Te beginnen met schoenen. Want een 8,5 maand zwanger lijf wil niemand ­in een pashokspiegel zien. 

Nu jij,
Liefs Jeanine

Herfstbuik







































Jeanine Wijnen

maandag 30 september 2013

Zara Karma


Lieve Jeanine,

Ik voel niets bij een nieuwe bikini en jij schaamt je dood bij het ‘lenen’ van de Zara. Zo’n reset is zo persoonlijk. En ik zeg lenen trouwens, want dat is het enige dat je hebt gedaan he? De Zara, die ‘leent’ de hele tijd van anderen. Schaamteloos.
Karma in optima forma.

En ook meteen antwoord op je (waarschijnlijk retorische) vraag: je doet het dus voor jezelf. Niet voor het blog, de mensen die ons volgen, je moeder, god. Nee wij wilden dit zelf. Even terug naar het begin - and i quote:

IK KAN HET! En jij ook. Samen kunnen wij dit dus.

Of kan ik van twee vodden een meesterlijk nieuw stuk maken. Want ideeën genoeg: Lapje leer op de schouders, een dikke rits erin en mijn Chanel by H&M is weer good to go.

Je hebt het nog steeds lieve Jeanine! Het was ooit een geinig experiment waarvan we wisten dat we uitdagingen tegen zouden komen. Die zouden we trotseren. Door te denken aan mensen die dit niet eens kunnen doen en aan al die arme confectieverslaafden om ons heen die gewoon een heel jaar koopjes moeten jagen in de draak die Eindhoven Binnenstad heet. Op hele hoge hakken. Door onze creativiteit in te zetten. In collages, brieven DIY avonturen en andere zaken. Dat is best gelukt.

Ik ben al voorzichtig aan het afronden. Ik overdenk het jaar, wat heb ik geleerd? En wat niet? Wat wil ik 1 januari 10:00 uur allemaal kopen? Ik betrap mezelf erop dat ik weer op sites zit te kijken die een heel jaar verboden toegang waren... Zou ik dan nog steeds dezelfde fashionfreak zijn? Ik zie zulke mooie dingen. Precies waar ik al jaren op wacht. Of lijkt dat maar? Ik bid op mijn versleten knietjes dat het er in januari nog hangt. Aargg ik heb het dus eigenlijk ook, zie je. Ik ga er alleen anders mee om. Ik loop al over de rand en Fashion Reset trekt me terug. ‘Ho, ho, ho mevrouwtje, wat zijn we hier aan het doen?!’

Laten we snel starten aan onze schaammantels. Ik vind het een geniaal idee! Slim, creatief en geheel binnen de regels. En je hebt het nog niet. Ik daarentegen, heb al drie van die schaammantels in de kast hangen... Maak er lekker zes zou ik zeggen. Schaamteloos.

Liefs Vera


Commercie zetel


Lieve slimme Vera met je vooruitziende blik,

Ik ben het zat... ik vind er niks meer aan. Als mensen me vragen hoe het ermee gaat kan ik alleen nog maar grommen. En nee, dit zijn geen ontwennings verschijnselen. Dit is nou oud-hollands mokken. Ik heb je zelfs al een wanhopige sms gestuurd waar je wijselijk niet op reageert, want wat dacht ik dan? Dat dit leuk zou zijn?

En dan te bedenken dat met name ík zo benieuwd was naar wat het met me zou doen. Ik stond te trappelen om van mijn luie commercie zetel af te komen om nu tot de ontdekking te komen dat die zetel mijn massagestoel à la Friends is. Even lelijk als noodzakelijk en dus wil ik er maar geen afstand van doen. 
Hoor mij, ik zit te sikkeneuren terwijl de schaammantels nog niet eens af zijn. Die gaan geweldig zijn! Net als mijn grote 2014 wensen collage. En eigenlijk is mijn garderobe nog steeds niet uitgeput. Alhoewel het nu in ons altijd tochtende huis niet echt comfortabel is om met je blote nippels en blauwe tenen de ene na de andere outfit te testen, kan het zoeken naar "nieuwe" combinaties uit eigen kast wel weer opnieuw beginnen nu de blaadjes vallen.

Wie zei ook weer dat dit makkelijk zou zijn? Jij in ieder geval niet. Jij was veel realistischer. Ik kom mezelf nu tegen en het kost me moeite om vriendelijk te kijken en aardig te groeten. 



vrijdag 13 september 2013

schaammantel


Oh god Vera, die schoen! 

Zo'n mooie slingback die al je dagkloffies zonder moeite tot avondtoilet omtovert. Uitverkoopje of niet... onmisbaar. In ieder geval in jouw garderobe.  Jouw slingbacks zijn mijn rode loafertjes die van grijs en blauw, bam, fullcolour maken. Arme jij! Ondertussen heb ik hier hele andere problemen. 

Ik heb iets gekocht. Een jas van de Zara. Zo'n halflang zakkig colbert model. Ik zweette al peentjes voordat ik in de winkel was, bang dat een scheeuwgrage Judas me zou herkennen. Of wat nou als er achter de toonbank een foto van ons hangt met daaronder: VERKOOP NIET TOEGESTAAN! Maar ik mocht gewoon naar binnen, ze hadden het zelfs voor me klaar liggen, want op internet gekocht. Véél te gemakkelijk. 
Ik ga 'm weer terugbrengen. Dat was al het plan hoor, echt! Ik heb het patroon al overgenomen zodat ik hem kan kopiëren. Maar ik schaam me. Zelfs de als altijd onvriendelijke verkoopster heeft me er niet beter over doen voelen. Dit is een van de lelijkste dingen die ik ooit heb gedaan op modegebied en sowieso het lelijkste dat ik dit jaar heb gedaan. Het jasje kost notabene maar €70. Daar hebben een ontwerper en naaiers hun handen vol aan gehad en wat doe ik? Ik maak het na! Ja natuurlijk, de ZARA zal 'm daarna heus wel weer aan iemand anders verkopen.
Niet getreurd, het is al gebeurd. Dit is Fashion Reset in full swing. Ik wil iets en ik vind een weg om eraan te komen. Zo zou ik dit nog jaren kunnen volhouden. Maar dat hoeft niet want het is over 4 maanden al over. En daar kijk ik naar uit, MAN! Ik vind er echt geen flikker meer aan. Voor mijn gevoel heb ik wel al laten zien dat ik het kan. Mijn garderobe zou het misschien zelfs nog wel meen jaartje kunnen volhouden. Maar voor wie, voor wat? Ik ben het even kwijt. Ik wil mezelf weer eens lekker kietelen met een prachtig dingetje. Daar hunker ik zelfs naar. Ik zie mezelf al thuis alles uitpakken en voelen en voor de eerste keer aanhebben.

Wat betreft de jatjekker. Ik heb maar meteen een medeschuldige gemaakt. Dank je Vera. Kunnen we straks samen schuldbewust door de stad lopen in onze schaammantels. 

Liefs Jeanine.

dinsdag 3 september 2013

Werkkleding


Lieve Jeanine,

Na een heerlijke zomer ben ik weer back in business. Letterlijk bijna. Deze jongen heeft er namelijk een nieuwe taak bij: docent beeldtaal bij Fontys International Lifefestyle Studies. Een hele mond vol. En een halvegare garderobe om me te bewijzen.

Ik sta voor de klas. Honderden studenten zien mij door de gangen stiefelen. Als docent en zelfstandig ondernemer. Als beelddeskundige, als stylist, als voorbeeld. Zie je waar het heengaat? Ik heb het gevoel dat de drie-dagen-dezelfde-spijkerbroek-want-wie-ziet-me-nou-in-mijn-thuiskantoor, niet meer werkt. Bij dit nieuwe pad hoort representatief, volwassen en tijdloos. Een leuke uitdaging zouden ze bij een uitzendbureau zeggen.
Ik zeg KAK.

Mijn Fashion Reset lat is zojuist verlegd. Niet dat er niets te combineren valt hoor. Ik heb genoeg. Maar het is wel even zoeken. Vooral naar kwaliteit. Want nu we in maand 9 (!!) zijn beland, begint er heel wat uitelkaar te vallen. Ik gooi steeds meer dingen weg, omdat ze echt stuk zijn. Ja, je kunt erop wachten, op die ‘ik sta naakt voor de klas droom’.

Het mooie van dat opruimen en creatief zijn is wel dat ik steeds beter weet waar ik me echt fijn in voel. Het wordt steeds meer eigen. Eenvoudiger ook. Zwart, wit, grijs, hier en daar een accent in print of kleur. En dan is juist kwaliteit zo belangrijk. Dus om de laatste maanden door te komen ben ik vast begonnen aan een verlanglijstje.

Oké, Lijst. Wat er zeker opstaat is een donkerblauwe hoge taillebroek van wol en met wijde pijpen. Enorm te combineren. Enne, ik wil heel graag een ouderwetse overgooier. Enkellaarsjes met puntneus en DE witte blouse. En nu echt een goede leren legging in plaats van zo’n goedkope plastic zweethut of stomme waxbroek bij gebrek aan beter. Echt leer. Het verschil tussen Stockholm en Woensel-West. Maar ik dwaal af. Hoe gaat het met jou? Hoe gaat het met de ultieme uitdaging: zwanger zijn en geen nieuwe kleding kopen? Sowieso krijg jij de eerste prijs.

Liefs,
Vera


zaterdag 17 augustus 2013

Sigaar uit eigen doos


Sigaar uit eigen doos


Lieve Vera,

Zoals al een paar keer fijntjes is aangestipt, zijn we inmiddels dik zeven maanden onderweg met onze Fashion Reset. Geweldig knap van ons en schouderklopjes worden bij bosjes uitgedeeld. Aan onszelf en aan elkaar, tenminste...

Ik doe het dus goed maar het gaat ten koste van mijn mojo. Iedere dag dezelfde comfortabele keuzes. Dit zou een uitdaging moeten zijn op allerlei vlakken, maar in plaats van het prikkelende gevoel van een spannende onderneming, zat bij mij de sleur er stevig in. Dat hele YOLO-gevoel van het begin was weg. Ik kon mezelf niet meer motiveren om alwéér mijn eigen kast opnieuw uit te vinden. Het is natuurlijk een duurloop die we zijn aangegaan. En dan moet je uithoudingsvermogen hebben en steeds het grote geheel overzien. Steeds opnieuw weer de energie vinden op niveau te blijven presteren en energie halen uit het feit dat je het straks dus hebt gehaald.
Maar nee, ik was een beetje moe. Alsof ik een liefdeloos bereid vijfgangendiner aan het oplepelen was omdat ik nou eenmaal honger had. Maar toen bracht iemand het zout en kwam eindelijk de kaarsjes aansteken! Kim, hulp in bange dagen. Onder de noemer Walk Kim Closet verkoopt zij sigaren uit eigen doos. Ze heeft me bij de hand genomen en we hebben allerlei nieuwe combinaties bedacht. 

Ik vond het doodeng. Ik zag alleen nog maar blauwe, grijze en zwarte vegen in de kast hangen. Maar zij zag opties. We zijn uitgegaan van een paar items die ik graag zou dragen en die maar niet van de hanger af kwamen omdat ik er geen totaalbeeld van kon maken. Zoals het groene vestje van Dept, of het H&M fake Chanel jasje.

Dit heb ik geleerd:
Les 1: meerdere laagjes in verschillende lengten. Ik ben nogal een broek-shirtmeisje. Ik bedenk simpelweg niet dat ik over een zomerhemdje een blouse kan dragen en dan vooral ook nog een vest of colbert.

Les 2: Iets wat in mijn taille past, past ook om mijn heupen. Ja echt, van baarheupen is in mijn geval geen sprake. Dus die strakke hoge taille jeans kan zo nog even mee als emo-modelletje.

Les 3: oncomfortabele kleurencombinaties. Hier ben ik nog niet zeker van. Tegen een spannend gekleurd item (ik noem donkerblauw al een felle kleur) zoek ik meteen naar een grondtoon in de vorm van een spijkerbroek. De angst voor te bont uitgedoste, praktische schoenen dragende moeders met slaaphaar zit diepgeworteld. Maar ik vertrouw Kim, ik zal het minstens een keer voor de spiegel aanproberen. Wie weet haalt het de werkvloer.

Les 4: het fourniturenbudget gaat eraan! Ik moet meters elastieken band hebben om te kunnen blijven ademen in mijn broeken. Wederom hulde aan de kleine lettertjes van ons contract.

Ik voel me weer even het heertje. 
Tot snel,
x Jeanine

vrijdag 9 augustus 2013

Sorry baas... Baas?!

















door: Vera van het Hof

Sorry baas... Baas?!


Vera,

Ik kreeg van jou het liefste en schuldbewustste kaartje ooit als excuus. Dat is toch helemaal niet nodig? Al was het maar omdat we het puur voor onszelf deden toch? Kom kom, Vera. Zo'n big deal is het dus niet. De uitdaging gaat gewoon door, dit is gewoon part of the deal. Even terug naar de dieet-vergelijking. Stel, je verslindt op een zwak moment een chocolade taart, dan kun je de volgende dag toch zeker weer beginnen met crackers en magere kruidenthee? Ik hoop vooral dat hebt genoten van die "taart" en dat nog steeds doet, anders is het allemaal voor niks geweest.

Ik zeg wel zo makkelijk dat de uitdaging door gaat, maar wil je dat nog wel? Nu je weer die nieuw-geur hebt geroken? Wist je dat hier een eau de toilette op is gebaseerd? Wel met name voor nieuwe Ferrari's met van die over-de-top lederen bekleding maar dan nog. Die bikini van twintig euro moet voor jou hetzelfde hebben geroken, na 7 maanden "clean" te zijn geweest. Denk er maar eens over na daar in Spanje, pootjebadend met je borsten stevig ingesnoerd.

Daarbij, wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Ik had mezelf namelijk al beloofd dat ik een kleine misstap mocht begaan want: zwanger. Dat kan toch helemaal niet! Ik stelde dat moment uit tot ik iets vond wat me door de winter heen ging slepen. Iets exorbitants waarvoor ik dan heel brutaal die zwangerschaps kaart zou inzetten. Iedereen zou het me vergeven, zeker weten. Erm dingske dat ik ben... Mijn zieke brein had al een misdadig plan uitgewerkt en ik zou er nog mee wegkomen ook. Dat is nog veel erger!
Maar nu jij me voor bent kan ik dat niet meer maken. Sterker nog, ik wil het helemaal niet meer, want het voelt ineens als een wedstrijd en ik sta 1 punt voor, dus toch een beetje baas. Nu moet ik sterk blijven. Rug recht, buik vooruit, waggelen tot de vodden in draden over mijn schouders hangen en mijn vliezen breken. Dat kan ik. Dat ga ik gewoon doen.

Nu is het wachten op je tegenbericht. To shop or not to shop?
x Jeanine

zondag 21 juli 2013

Bekentenis


Lieve Jeanine,

Hoe zal ik es beginnen. Zoals je al eerder las ga ik lekker op vakantie en heb ik geen bikini. Of had ik geen bikini. Ik heb ondertussen een bikini. Een hele mooie.
Een nieuwe.

Het is gebeurd. Het was niet eens tijdens mijn PMS week, ik had niet gedronken en was niet boos of ongelukkig. Sterker nog: het was een weloverwogen keuze. Ik wil geen bikini lenen of tweedehands kopen en ik heb er een ‘nodig (over dat laatste valt over te twisten natuurlijk. In Afrika hebben ze ook geen bikini nodig) Ik heb er serieus niet zo’n big deal van gemaakt. Het is ook niet zo dat nu de beer los is. Het blijft gewoon bij het oude, ik heb mijn regel eenmalig iets opgerekt.

Ik was er best oké mee (nog nooit zo blij geweest met een bikini van twee tientjes). Totdat ik jouw reactie zag. Jij was vaderlijk teleurgesteld, jouw man merkte fijntjes op dat het typisch verslavingsgedrag is. Toen bedacht ik me ook dat (die drie) mensen ons volgen omdat we JUIST NIETS kopen. En IK ze ZELF heb uitgenodigd daar getuige van te zijn. En dat ik niet eens de gene ben die zwanger is. Naïef misschien, maar ineens besefte ik me dat ons hele project nu niet meer werkt. Of hoort dit er allemaal bij?

Aan de andere kant, het is wel zeven maanden heel goed gegaan! Wie heeft er ooit zeven maanden expres geen kleren gekocht terwijl het financieel wel kon! Nee, werkt niet? Ach ja, I fucked up.

Vera

p.s. Aan iedereen die dit ook ooit wil doen: bouw een regel in dat je wel ondergoed mag kopen! Echt die jetsers van mij hangen op mijn navel ondertussen.

p.p.s. terwijl ik dit schrijf is mijn bad overstroomt en staat de badkamer blank.
God straft onmiddellijk.

dinsdag 9 juli 2013

The shit hit the fan!



Vera,

Die "vergeten badkleding doos" inderdaad. Wat een vernedering, ik had het al verdrongen maar vreemd genoeg ben ik blij met de herinnering. Ik koester hem nog even als je het niet erg vindt, als reminder dat het altijd erger kan. Want er zijn een paar grote no-no's als je een heel jaar niet mag shoppen. We hebben nog een half jaar te gaan en ik heb de eindbaas van al die regels overtreden. The shit hit the fan, ik ben zwanger!

13 Weken, alles gaat nu ineens in weken. Moeder en kind voelen zich prima, geen vuiltje aan de lucht. Maak je over onze fysieke gesteldheid vooral geen zorgen. Mijn mentale gesteldheid zal daarentegen een tegenovergestelde grafiek weergeven. Ik ga me dik en onknap voelen, van die kwaaltjes die je niet kunt fixen met een bezoekje aan de kapper. Maar ik ga mijn stinkende best doen om mezelf er met stijl doorheen te slaan. Ondertussen dank ik ons tweedehands budget op mijn blote knietjes.

Ironisch genoeg zijn bh's in alle maten het enige dat ik heb overgehouden aan mijn vorige zwangerschap. Alle andere kleding heb ik toen zonder veel pijn doorgegeven aan andere dames. Het idee dat die kleding in mijn kast lag te wachten op een volgende zwangerschap vond ik toen onhebbelijk. Brutaal zelfs! Wie dacht die buikbroek wel niet dat hij was met zijn praatjes over “een tweede". Dat bepaalde ik altijd nog zelf.

Ik heb een plan gemaakt: jouw nieuwe vintage! Eens zien wat mijn lieve medelanders stretchmateriaal in favoriete merken op marktplaats hebben geslingerd. Daarop en op eigen vindingrijkheid binnen mijn bestaande garderobe heb ik al mijn hoop gevestigd. Mocht dat allemaal niet lukken dan heb ik altijd nog de redder in nood, hoop in bange dagen, rots in de immer zo verwoestende branding: De buikband met lollige tekst!

Ik pak even een zure bom met slagroom als afsluiter,
x Jeanine

woensdag 26 juni 2013

Meelij Mode



Arme Jeanine,

Herkenbaar. Mijn kast en ik zijn ook een beetje uit elkaar gegroeid. Het is zomer (ish) en het moraal is, zoals verwacht, wat gedaald. Volgens mij is dit een equivalent voor de ‘seven year itch’. Wat helpt in zo’n geval? Een uitstapje maken? Goede gesprekken? Een wasmachine? Of gewoon ff lekker loslaten? Doe dat laatste maar. Want oh luxe probleem, toch?

Ja inderdaad. Waar hebben we het over. Maar toch ben ik blij dat ik een budget voor tweedehands heb ingebouwd zeg! Het is een streng budget, dus zomaar ‘inslaan-want-wel-geinig’ is er echt niet meer bij nu. Alles moet gewikt en gewogen. Omdat vintage niet per definitie mijn ding is, kijk ik ook op Marktplaats. Ik zoek op mijn favoriete merken en ja hoor, er is aanbod! Je moet een beetje geluk hebben, maar dat maakt het ook spannend. Dat blijf ik denk ik doen. Eerst even op Marktplaats kijken.

Wat ik liever niet op Marktplaats koop is een bikini. Maar die was ik wel vergeten toen ik in december mijn laatste nieuw geproduceerde aankopen deed. Kak.
Ik ga straks een maand naar Spanje, en de bikini word mijn uniform. Mijn bestemming is ‘the middle of nowhere’, maar een zwemslip lenen van mijn vriend gaat me te ver. Weet je nog vroeger dat je je badpak was vergeten en je er dan een aan moest uit de gevonden voorwerpen bak van het zwembad? Dat gevoel krijg ik erbij. Iedereen verloor trouwens alleen maar hele duffe en vieze badpakken. Iew.

Een ander grappig fenomeen: er zijn steeds meer vrouwen die mijn arme luxeprobleem verkiezen boven een donatie aan de Humanabox en mij spontaan kleding aanbieden. Bij Ellie’s Kledingkast kreeg ik van vreemde vrouwen kledingmuntjes in mijn handen gedrukt en steeds meer vriendinnen beginnen een gesprek met: “Ik heb misschien nog wel iets voor jou”. Dadelijk word ik nog een goed doel. Ontwikkelingshulp volgens westerse maatstaven. Moet ik dan nu alles mooi vinden? Nee he? Bij deze: maat 38/40, liefst geen hysterische prints of uggs. En geen harembroeken. En van strass houd ik ook niet. Danku.

Fijne zomer!

X

Vera

zondag 23 juni 2013

Destructief verdedigingsmechanisme


Vera,

Het ergst denkbare is aan de hand. Ik ben aan het verslonzen en het is mijn eigen schuld. Ik kan het wel verklaren en rechtlullen met bijzonder steekhoudende argumenten, maar dan nog. Het is aan de hand.
Het is te druk deze maand. Ik exposeer over een week met werk dat nog niet af is en dan hebben we dankzij een verbouwing van de badkamer ook al weken geen wasmachine en geen douche.  De details zal ik je besparen, maar het resultaat laat zich raden. Van mijn agenda tot de stapel kleding naast mijn kast. Alles is een puinhoop. Mijn garderobe en mijn hoofd zouden wel een fris windje kunnen gebruiken. En alsof hij de schuld is van alles, vervloek ik vooral onze aannemer omdat ik ook niet eens een fris wasje draaien als ik daar zin in heb.

Alles in mijn kleine leventje lijkt op shuffle te staan en dus is het ook rondom mijn kast een helse chaos. Uit zelfbescherming ben ik mezelf wijs gaan maken dat het me niet zoveel kan schelen. Sta ik weer  voor de spiegel met een spijkerbroek en een grijs shirt met daaronder een paar deze-stonden-het-dichtstbij schoenen. En dan top ik het geheel ook nog af met een bh-loos decolleté. Zonder veel moeite vertel mezelf dat het prima is zo, en hobbel ik weg.
Waarom zorg ik zo slecht voor mezelf? Misschien is het een destructief soort verdedigingsmechanisme. Het gaat me even niet zo makkelijk af en dus doe ik alsof het me toch niet boeit. Lekker puberaal, Jeanine! Heel sterk van je...

Maar ik zie weer licht aan het eind van deze tunnel. Morgen wordt de badkamer afgemonteerd, de wasmachine geïnstalleerd en dus de kledingberg geminimaliseerd. Dan rest nog maar een week bikkelen en daarna vult mijn to-do lijst weer gewoon één regel per dag. Hoog tijd om dan weer eens met mijn mooiste kleren aan dik te doen op een terras. Zie ik je daar? Volg je neus, ik riek naar wasmiddel dat het zijn weerga niet kent.

Kus!

zondag 2 juni 2013

Uit de kast deel II

ELLE stijlbijbel en consorten vallen ook dit jaar ongestoord op de mat. Pijnlijk of inspirerend? We kiezen voor dat laatste. Wat zij kunnen, kunnen wij ook. Maar dan met ons vertrouwde kloffie.
Deel 2:

Door Vera

zaterdag 1 juni 2013

Uit de kast: deel I

ELLE stijlbijbel en consorten vallen ook dit jaar ongestoord op de mat. Pijnlijk of inspirerend? We kiezen voor dat laatste. Wat zij kunnen, kunnen wij ook. Maar dan met ons vertrouwde kloffie.
Deel 1:

Door Vera


zondag 12 mei 2013

de koe en de struisvogel


de koe en de struisvogel


Stoere Vera,

Zo, heb jij die Reset een partijtje lopen omarmen! Mij is in de afgelopen weken de paniek ook al eens om het hart geslagen. Maar bij het lezen van jouw plannen kreeg ik echt hartkloppingen. Ik wilde je eigenlijk meteen bellen toen ik je brief las. "NEE, NIET JE KLEREN WEGDOEN!"
Die opruimactie op zich is echt al stoer genoeg. Laat die zakken toch nog een jaartje staan. Je weet nooit of je die eendagsvliegen misschien toch nog een keertje nodig hebt. Al is het maar voor die ene keer. Zoals je al zei: we moeten nog zeven maanden! Niet luisteren naar die vrienden die zo enthousiast en bemoedigend op je brief hebben gereageerd. Die willen gewoon allemaal graag uit jouw kast shoppen. Ik snap die dames wel: puur eigenbelang!

Maar wat ga jij goed om met die Reset-shockmomenten. Pak jij de koe altijd zo stevig bij de hoorns? Je handelt meteen! Doe mij maar struisvogelpolitiek. Zo staat er een doos in mijn kast met daarin 20 hemdjes waar ik iedere morgen weer in moet duiken om een van de 2 exemplaren te vinden die er nog mee door kunnen. Ik ben een te grote schijterd om het op te ruimen. Dus liever iedere ochtend de ergernis van al die lelijkheid dan de realiteit onder ogen komen. Bah, wat een laffe hond.

En dan ook nog jouw openbaring bij Magda. Weet je nog dat je een paar maanden geleden schreef dat je affaire met mode een upgrade tot huwelijk had gehad? Nou, het is tijd om jullie geloften te hernieuwen. The next level, je bent eraan toe. Mag ik dan jullie getuige zijn? Want ik durf met alle liefde, met de hand op mijn hart en ten overstaan van modeminnend Nederland te zweren dat dit een huwelijk voor het leven is.

Liefs, 
Jeanine de Schijterd

woensdag 8 mei 2013

freaking out

-->
Lieve Jeanine,

Het is officieel: i'm freaking out. We hebben nog zeven maanden te gaan en ik heb drie fatsoenlijke dingen in de kast. De rest zijn miskopen, dikmakers en confectievodden. En niet één broek die niet na een half uur om m'n kont of knieën lubbert. Wat is dat?! En dat vintage... ik kweenie, zon jurk ziet er schattig uit op de hanger, maar eenmaal aan voel ik me net mevrouw Bulstronk.

Tot nu toe was alles oké. Zelfs vorige maand nog trots verteld in een interview dat er geen vuiltje aan de lucht is. Was dus. Want het is nu bijna zomer. Precair seizoen hoor dat voorjaar, waar we met de ontblote fietskuiten, flep-armen en putbenen de straat op moeten. Ik kijk nu met een extra kritisch oog naar mijn kast.

En ik was dit weekend bij Magda.

Ja stom, ik weet het. Ik was voor mijn vriend daar, maar ik keek natuurlijk per ongeluk aan de verkeerde kant van de winkel in de rekken. En toen gebeurde het: ik kreeg een openbaring. Ik voelde de stoffen, keek naar de snit, de kleuren en ik begreep ineens de meerwaarde van investeren in mooie kleding. Niet elke week een zak vol schreeuwende zaraatjes, maar drie of vier keer per jaar een zorgvuldige uitgave. Vroeger vond ik dat niet alleen te duur (terwijl er zes skinnys van dertig euro doorheen gingen in een jaar), maar ook voor mensen die winkelen als een verplichting zien en dus last hebben van modeliefdeloosheid.

Oh boy, what was I wrong. Ik zou op dit moment zo twee honderd ballen neertellen voor die jas in perfecte koraalkleur. Zonder met de ogen te knipperen. Dan maar minder kleding. Het is tijd om er minder mee bezig te zijn en er beter uit te zien. ECHT ik voelde een fysieke shift in mijn modehartje. Mooi he? Maar aarrgh, waarom nu? Waarom doe ik dit een heel jaar? Ik heb mijn lesje wel geleerd. Heus.

Ik hoopte nog op een verzachting van de pijn als ik even een avondje combi's zou maken. Niet gelukt. Dus besloot ik radicaal te gaan. Ik ruimde mijn kast op. Zonder ja, maar misschien ooit. Ik wil een kast met alleen kleding die ik daadwerkelijk draag. Dan maar vaak hetzelfde aan. Beter vaak er heel leuk uitzien, dan steeds verschillend verschrikkelijk, toch?  

Dingen die ik echt niet draag (precies 40 stuks!!) hangen klaar op een rek. Ik ga een dikke verkoopmiddag houden bij mij thuis en alles proberen te verkopen. Met bubbels, gebak, the whole shebang. De rest ruil ik bij Ellies Kledingkast. Waarschijnlijk niet voor Scandinavische hoogstandjes, maar dan kom ik die zeven maanden nog enigszins door. De opbrengst zet ik opzij en 1 januari ga ik zo gruwelijk investeren, dat ik die winkel een kwartaalomzet bezorg. Datum volgt, zegt het voort, het is voor een goed doel.

Liefs,

Panikera