Jeukjargon

Lieve Jeanine,

Iets anders, wat vind jij eigenlijk van het woord fashion? We noemen ons experiment Fashion Reset. Het zegt wat we aan het doen zijn, maar toch eigenlijk bij gebrek aan een beter woord. Fashion klinkt ergens heel fout. Het klinkt als types met allemaal dezelfde grote brillen die zichzelf reuze belangrijk voordoen. Alsof ze vinden dat ze voorrang hebben op een interessant leven. Er wordt daar vast nooit eens gewoon gezegd dat het ze het ook allemaal niet weten. Of filterkoffie gezet. Behalve als dat weer in is. En dan dat jargon.... ‘Die top (terwijl het gewoon een blouse is) is zoo last season!’. Of iedere modeontwerper bij voornaam noemen. Of alles met über of salonfähig. En iedereen neemt het maar klakkeloos van elkaar over. Ik zag laatst een winkel die ‘Fielgut’ heet. Nou, drie keer raden hoe lang dat gaat duren.

Maar vooral dekt het de lading niet. Van hoeveel ik voor de mode voel. Mode. Dat is het dus ook niet. Mode is te jong. Goedkoop polyester en spullen die naar Uggs ruiken. Dorpse kapsters met kort punkhaar. Met kleding ben je er ook niet. Kleding is functioneel, lappen stof. Volgens mij zien heel veel Nederlandse vrouwen het zo ook. Stof die je aan moet, en dan ook een beetje leuk. Maar dan vooral in praktische zin. Leuk als in een roze T-shirt met korte mouwen op een witte met lange mouwen. Keileuk.

Waar is het woord dat recht doet aan mijn diepe bewondering en liefde? Want oh wat hou ik ervan. Van de mode, fashion, kleding. Een palet aan mogelijkheden in vorm, materiaal en kleur. Een schilderij waar kunstwerk en kunstenaar zijn verenigd. Het kan je het gevoel geven dat je de beste versie van jezelf bent of dienen als een harnas, als je dat nodig hebt. Je kunt er hele verhalen mee vertellen. En elke dag een ander hoofdstuk als je wilt.

Soms zijn we even op elkaar uitgekeken hoor, de mode en ik. Maar dan nam ik een minnaar. Donkerbruin, zacht, maat 40, sleehakje... Zag ik in mijn oude kloffie thuis ook weer perspectieven. In dat licht is dit jaar een belofte van trouw. Een hernieuwing van de huwelijksgeloften. Maar dan aan mijn kast. Huwelijk met de mode. Nee, getverdemme zeg. Het is meer een onbereikbare liefde, een alles verterend verlangen en niet te stillen honger. Ik kan maar beter ophouden. Liefde is.

Je Vera

Trendens

Collage by Jeanine

Parijs heeft me de das omgedaan

Lieve Vera,

Zo trots was ik, dat ik de eerste maand was doorgekomen zonder het budget voor tweedehands kleding aan te spreken. En zo schuldig voel ik me nu. Parijs heeft me de das omgedaan. Of beter, de tas omgedaan. Het is dan wel een gebruikt exemplaar maar hij heeft toch mooi een deuk van €28,- in mijn jaarbudget geslagen. Ik zal je vertellen wat de opbouw is geweest naar dit moment van zwakte. Want ik kan het verklaren. Ik heb een excuus. It wasn’t me!

Enkele weken geleden kreeg ik bij een abonnement een Ipad. Wie niet? Ik voel me helemaal het heertje met dat ding dus hij gaat overal mee naartoe. Maar ik wil ook dat hij puntgaaf blijft want ik heb me voorgenomen om dit jaar beter te zorgen voor mijn spulletjes. Dan gaan ze langer mee en dat zou me wel eens goed uit kunnen komen. Dus, oude kleren aan als ik weer ineens iets van een verse lik verf wil voorzien. Niet meer met mijn zandkleurige leren enkellaarsjes in de zompige moestuin werken. Dierbare kleding op de hand wassen. En denk ook aan schoenen goed inspuiten en poetsen en laten maken voordat het geen zin meer heeft. Je hebt er een dagtaak aan.

Maar we dwalen af, die tas. Ik had net in mijn eentje, in zo’n elegante bistro een heerlijk ontbijt genuttigd van toast met harde beurre en oeuf, baguette met marmelade, café en jus de pamplemousse. Je snapt, ik voelde me goed. Ik hoorde daar! Dus door naar de Killiwatch, de winkel die tweedehands tot een kunst heeft verheven. En daar hing hij, bij de herentassen, mijn “handige” tas van een paar blogs geleden: €28,-. Dat paste in het maandbudget. Mijn budget van vorige maand was nog niet gebruikt dus dat mocht. Ik had toch al bedacht dat ik beter met mijn spullen zou omgaan? Daar valt een tas voor je Ipad dan natuurlijk wel onder, toch? En dan kun je beter iets kopen wat je ook mooi vindt dan iets wat alleen maar praktisch is? Of heb ik thuis misschien toch nog iets liggen... Maar het is van de Killiwatch! Hoe vaak ben ik hier nou helemaal? En ik heb keihard gewerkt de afgelopen weken. Het is echt niet zo dat ik uit lammigheid maar weer spullen aan het kopen ben, dat zou stom zijn. Nou vooruit dan, omdat je het nodig hebt.

Dus zij: “Bonjour madamme, oui oui bon handige sac. Vous la vous payer ici. Merci bonjour tout famille.” En ik: “Je ne parle pas français maar j'adore de sac hoor." Erg moeizaam allemaal, gelukkig sprak mijn bankpas vloeiend Frans en stond ik in een mum van tijd weer buiten. Geen centje pijn.

Een baiseman van mij,

Jeanine

525948 minuten zonder nieuwe schoenen

Collage by Vera

Pom pon pom pon

Lieve Vera,

Wonend in het Brabantse Lampengat, met mijn wortels in het Limburgse Helden Dorp als Dörper Kuus, werd ik dit jaar langzaamaan weer enthousiast voor carnaval. Maar hoe? Ik mag natuurlijk geen nieuwe pakjes of zelfs maar een jolige pruik aanschaffen. Dus heb ik mijn banden met het Limburgse weer eens aangehaald. Het resultaat: een hele doos vol guitige pakken die ik al veel te vaak had gezien. Wat te doen... 
Met ingrediënten die ik al in bezit had, heb ik een voor mij al uitgekauwde pipojurk een update gegeven. Het ensemble heeft zichzelf gisteren ook in de praktijk bewezen. We hebben nog twee dagen carnaval te gaan, dus mocht je pak wel wat pit kunnen gebruiken... Ik neem je bij de hand.

Alaaf!
Jeanine

Maand 1

Collage by Vera

Mijn naam is Vera en ik ben Shopaholic

Lieve Jeanine,

Ik ben trots op je! Het vlees is zwak, maar jouw ruggengraat sterk als staal. Ik had het wat makkelijker, maar ben ook niet bezweken. Ik ben wel wat verloren, zoals sloffen aan speelse hond O. En weer een paar afgetrapte cadeau gekregen van lieve vriendin M. Die vervolgens de volgende dag alweer doelwit waren van hond O. Maar goed, dikke sokken in plastic teenslippers kan ook.

En een inspiratie allemaal! Opgedaan in magazines, online en vooral mijn eigen kast. Ik bedenk tientallen outfits voor het slapengaan. De serie ‘1 item, 10 outfits’ volgt snel. En online heb ik ontdekt dat er heel mooie dingen ontstaan uit een jaar niets kopen. Zoals het inspirerende (lees: jaloersmakende) magazine Dear Fashion met resultaten, inzichten en tips. Te koop tot aan Berlijn.

Maar wij hebben zelf ook geïnspireerd. Studenten op Fontys International Lifestyle Studies waar we ietwat beschaamd vertelden over onze missie. Want ja, een jaar lang geen kleding kopen scoort best hoog op de schaal van oppervlakkig met allemaal erg succesvolle ontwerpers, Viva-columnisten en marketeers om je heen. Ook hebben we minstens drie vrouwen aangestoken: N, die nu in Thailand zit - god behoede haar ziel - en Y en H die samen een half jaar niets kopen. Hoe leuk is dat!?

Best veel voor een maand. Het voelt dan ook als drie. Dat is best erg. ‘Vroeger’ zou ik allang drie nieuwe dingen in mijn kast hebben hangen. Die ik dus niet nodig heb, gezien de tientallen outfits die ik kan bedenken. Lekker gevoel.

Zo lekker dat ik ook het vintage budget nog niet heb aangebroken. Maar dat is een kwestie van tijd. Ik begin namelijk ook al de eerste ontwenningsverschijnselen te vertonen. Heb ik ineens rare wc-eend ophangtoestanden nodig, voor duizend euro rauwe zuurdesemlinzen of een professionele stoomreiniger voor mijn benedenwoninkje. En make-up mocht wel he? Het lijkt echt op een dieet. 

En ik ben een emotie-eter.

Liefs,

Vera  

Pure winst

Vera,

Ik heb vorige week op zijn minst driehonderd euro pure winst gemaakt. Echt waar! Voor werk was ik in Kopenhagen, een heerlijke stad! Mooie straten met prachtige mensen en misschien nog wel mooiere kleedjes. Het was fantastisch. Ik mocht daar winkelen ter inspiratie, modetrends spotten die ik niet kan shoppen en beurzen bezoeken die me vertellen wat ik volgende winter  graag wil hebben, maar niet mag kopen. Ik zag bomberjacks in bloemdessins en zwart-wit botsende blokstrepen op prachtig felle jungle taferelen. Handige heuptassen die je allang niet meer op je heup draagt maar over je schouder en machtige kantwerkjes. Ik had het allemaal nodig. Met als verleidelijke kers op de giftige taart dat perfecte paar Nike Air Max dat ik vorig jaar niet kon vinden en me daar nu brutaal stond uit te lachen.

“De kat op het spek binden” heeft vorige week een geheel nieuwe dimensie gekregen. Eentje met een onverwachte twist, want wat ben ik trots op mezelf. Ik heb niks gekocht, helemaal niks! Ik ben helaas vergeten op te tellen wat ik allemaal niet heb afgerekend, maar ik durf te wedden dat ik zéker driehonderd euro heb bespaard. Of, zoals ik het zelf graag noem: pure winst!

Sterker nog, de eerste maand van onze Fashion Reset is voorbij gegaan zonder zelfs maar naar mijn budget voor tweedehands kleding om te kijken. Dat zijn dus nog eens vijfendertig keiharde euro’s. Opgeteld kom ik dan op een totaal van driehonderdvijfendertig euries schoon aan de haak, mevrouwtje. “Wat zal ik daar eens van gaan doen?” Denkt mijn koopzieke brein meteen.

Maar niets is wat het lijkt en dit succes zal ongetwijfeld maar van korte duur zijn. Want ook mijn vlees is zwak en ik sta echt niet voor mezelf in als ik volgende week met dezelfde opdracht in Parijs ben en in de Kiliwatch sta, of een andere willekeurige vintage boutique. Ach en wee...

Liefs Jeanine