Lieve Jeanine,
Hoe zal ik es beginnen. Zoals je al eerder las ga ik lekker
op vakantie en heb ik geen bikini. Of had ik geen bikini. Ik heb ondertussen
een bikini. Een hele mooie.
Een nieuwe.
Het is gebeurd. Het was niet eens tijdens mijn PMS week, ik had
niet gedronken en was niet boos of ongelukkig. Sterker nog: het was een
weloverwogen keuze. Ik wil geen bikini lenen of tweedehands kopen en ik heb er
een ‘nodig (over dat laatste valt over te twisten natuurlijk. In Afrika hebben
ze ook geen bikini nodig) Ik heb er serieus niet zo’n big deal van gemaakt. Het
is ook niet zo dat nu de beer los is. Het blijft gewoon bij het oude, ik heb
mijn regel eenmalig iets opgerekt.
Ik was er best oké mee (nog nooit zo blij geweest met een
bikini van twee tientjes). Totdat ik jouw reactie zag. Jij was vaderlijk
teleurgesteld, jouw man merkte fijntjes op dat het typisch verslavingsgedrag
is. Toen bedacht ik me ook dat (die drie) mensen ons volgen omdat we JUIST NIETS
kopen. En IK ze ZELF heb uitgenodigd daar getuige van te zijn. En dat ik niet eens
de gene ben die zwanger is. Naïef misschien, maar ineens besefte ik me dat ons
hele project nu niet meer werkt. Of hoort dit er allemaal bij?
Aan de andere kant, het is wel zeven maanden heel goed
gegaan! Wie heeft er ooit zeven maanden expres geen kleren gekocht terwijl het
financieel wel kon! Nee, werkt niet? Ach ja, I
fucked up.
Vera
p.s. Aan iedereen die dit ook ooit wil doen: bouw een regel
in dat je wel ondergoed mag kopen! Echt die jetsers van mij hangen op mijn
navel ondertussen.
p.p.s. terwijl ik dit schrijf is mijn bad overstroomt en
staat de badkamer blank.
God straft onmiddellijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten