Ik weet niet of het moedig is of naïef, maar
jij dacht dus, dat je een dag voor D-day nog wel even sokken zou regelen?
Mannen denken zo! Dat wordt een sokkenruilfeest. A Sock Swap Swag. Komt goed.
Mij hebben ze niet. Nog niet tenminste. Wat jij had met die sokken was mijn eerste schrikbeeld. Ik heb op het moment dat ik besloot mee te
doen aan dit experiment (twee weken voor het nieuwe jaar) ook meteen besloten
mijn kast eens goed onder handen te nemen. Opruimen, weggooien (stoer he?) en
goed nadenken over wat ik nog zou missen. Ik heb zorgvuldig online research
gedaan en wat laatste dingen ingekocht. Of ik zo'n vooruitziende blik heb, moeten we nog zien.
Ik ontdekte ook een patroon in mijn kast (die
naar jouw oordeel ‘best meevalt met veel’): veertig t-shirts voor op twee
leggings en drie broeken. Of vijftien paar zomerschoenen, maar één paar
laarsjes die lekker lopen. Bovendien besteed ik mijn geld blijkbaar niet graag
aan basics. Dan maar pillende vestjes en gapende oksels. Het moet bij mij
opvallen. Met als resultaat een totaal niet te combineren garderobe. Geen
wonder dat er steeds iets bij moest.
Dat wil ik dus anders. Al langer eigenlijk,
maar het lukte steeds niet. Veel geld uitgeven voor een mooi ‘stuk’ (als iets
duur is, heet het ook meteen een ‘stuk’), dat kan ik niet. Misschien komt het
door mijn bijstandsjeugd waar kleding van onbekende meisjes uit een zak mijn
kast vulde, of door een (onbewuste) ietwat calvinistische/gierige inborst. Hoe dan
ook, ik wil ervan af. Ik wil investeren, er mooi uitzien in simpel, maar geweldig
in detail. Laatst kocht ik een vintage jas van kasjmier. Heel simpel, maar steeds
als ik hem draag voel ik me like a million dollars. Dat gevoel wil ik vaker. Je
ziet het ook aan anderen als ze zorgvuldig zijn geweest. Kwaliteit is stijl. En
dat betekent niet meteen heel duur, getuige die jas waarvoor ik vijftig euro neertelde.
Verder nog geen grote last van ontwenning. Nou, wacht even, ik liep vanmorgen langs de H&M en zag ik een te gekke kokerrok in verticale
streep in de etalage. Dat stak wel een beetje. Echt. Ik zag mogelijkheden. Die zou ik vorig jaar (of nou, vorige
week dus) zonder blikken of blozen hebben aangeschaft. En nu dus niet. Niet gedwongen, omdat ik
geen geld heb, maar omdat ik ervoor kies om op deze manier bewuster te worden.
Dat is echt anders. Niet zielig of geweldig, maar ik heb de keuze. Dat is mijn
nieuwe luxe.
Liefs,
Je fashionvictim
p.s. ik verheug me enorm op die wilde tijgers
van je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten